Pokemon New Adventure ตอนที่ 4 : เตรียมพร้อมสู่การประลอง ! โปเกม่อนตัวแรกรอฉันอยู่ !
หน้า 1 จาก 1
Pokemon New Adventure ตอนที่ 4 : เตรียมพร้อมสู่การประลอง ! โปเกม่อนตัวแรกรอฉันอยู่ !
เปรี้ยง !!!
เสียงหมัดของฝ่ายตรงข้ามกระทบเข้ากับแขนของคาสึมะอย่างจัง !! ฮอนดะจัดการถีบเข้าไปที่คู่อริคนแรกจนหงายลงไป อีก 2 คนทำท่าจะเข้าต่อย คาสึมะจัดการต่อยเข้าที่ปากของเด็กหนุ่มอีกคน ส่วนเด็กหนุ่มอีกคนเจอ อาสึกะและอาสึตะ ยิงด้วยหนังสติ๊กเข้าที่เบ้าตาเต็มๆ !! ทั้ง 3 คนถอยหลังกลับไปหลังจากหนังสติ๊กยิงใส่ราวกับปืนกล !!
“พวกแก ทำได้เจ็บแสบมาก !!!” ฉันไม่ยอมแพ้แกหรอก ทั้ง 3 คนคว้าโปเกบอลออกมาหวังจะใช้โปเกม่อนทำร้ายที่เด็กหนุ่มทั้ง 4 คน !! คาสึมะเห็นท่าไม่ดีจึงลุกขึ้นมาขวางทางเอาไว้ !!
“ฉันก็กำลังจะได้โปเกม่อนอยู่แล้วในวันนี้ พวกแกอย่ามาทำให้วันเกิดของฉันต้องน่าเบื่อไปหน่อยเลย !!”
“ก็แกเข้ามาเสร่อเองนี่หว่า ? หรือไม่จริง ?” เด็กหนุ่มคู่อริสวน
“ก็แล้วถ้าแกไม่มายุ่งกับคนที่เปรียบเสมือนน้องชายอีกคนของฉัน ฉันก็คงไม่เข้ามายุ่งหรอกนะ และที่แกไปล้อถึงปมด้อยของคนอื่น แกรู้ดีหรือยังว่าอะไรมันเป็นอะไร ??!!”
คาสึมะพยายามใช้คำพูดอธิบายมากกว่าจะใช้กำลัง
“ก็มันไม่มีพ่อจริงๆนี่หว่า ฮ่าๆๆๆ”
ฮอนดะทนไม่ไหววิ่งเข้ามาและชี้หน้าคู่อริทั้ง 3 คน !!!
“พวกแกหยุดพูดสักที แกไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน !!! หึ !! เอาล่ะฉันขอท้าพวกแก 3 คน มาประลองโปเกม่อน แบทเทิ่ลกับฉัน !!!”
3 พี่น้องตระกูลอาสึมะถึงกับสะดุ้งเพราะฮอนดะไม่มีโปเกม่อนแม้แต่ตัวเดียว !!!
“ก็ได้ไอ้หนุ่มผมยาว พวกฉัน 3 คนขอเป็นคนตั้งกฎเอง !! โดยกกฎมีอยู่ว่าพวกฉัน 3 คนจะประลองกับแกทีละคนๆ พวกเราไม่รุมหรอก ลูกผู้ชายพอ แล้วถ้าโปเกม่อนของแกจัดการปราบโปเกม่อนของพวกฉันได้ทีละคน ฉันจะไม่ยุ่งกับพวกแกอีก และฉันยอมรับในความพ่ายแพ้แต่โดยดี !!”
ฮอนดะงุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่ๆ
“ตกลง ฉันรับคำท้า !!”
“เดี๋ยวก่อน !!!!”
คาสึมะตะโกนออกมาเสียงดังลั่น !!
“พวกฉันจะขอช่วยทางฮอนดะสู้เอง !! ฮอนดะไม่มีโปเกม่อนสักตัว ฉันกำลังจะได้โปเกม่อนในวันนี้ ฉันจะขอสู้กับพวกแกเอง !!!”
“อย่าเลยคุณคาสึมะ ผมไม่ต้องการให้คุณมาเดือดร้อนเพราะผม ผมจะสู้เอง ผมจะสู้โดยไม่มีโปเกม่อน ผมจะหาโปเกม่อนมาให้ได้ แล้ววันพรุ่งนี้พวกแกเจอกับฉัน !!”
ฮอนดะยังดื้อดึงที่จะแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเอง เขาไม่ยอมให้คาสึมะเข้ามายุ่ง
“พวกแกนัดสถานที่มาได้เลย ฉันพร้อมจะสู้กับพวกแกเสมอ !!!”
เด็กหนุ่มผมยาวสีน้ำตาลเอ่ยปากถามถึงสถานที่ประลอง
“จะยังไงก็เอา แกจะหาพวกมาอีก 2 คนก็ได้นะ 3 – 3 ฉันก็ไม่กลัวว่ะ เหอะๆ !! เอาแบบนี้ก็แล้วกัน 3 ต่อ 2 ฉันต่อให้ ฝั่งพวกฉันมี 3 พวกแกมี 2 คน แกเลือกคู่หู คู่ขาของแกมาได้เลย สถานที่ประลองคือสนามกีฬาหน้าหมู่บ้านแห่งนี้ ตรงต่อเวลาหน่อยนะพวก พวกฉันตรงเวลาพอ”
ไคโตะ หนึ่งในคู่อริที่ดูเสมือนเป็นหัวหน้ากลุ่มจัดการออกแบบกติกาและบอกถึงสถานที่ประลอง
“เห้ยๆ !! มันจะไม่ดูโกงไปหน่อยหรอฟร่ะ ???? พวกแก 3 คน โปเกมอน 3 ตัว พวกฉันแค่ 2 คนเองนะเฟร้ย !!!”
คาสึมะได้ยินยิ่งฉุนขาดเข้าไปใหญ่
“ช่างมันเถอะครับ ก็ในเมื่อผมให้อีกฝ่ายออกกติกาแล้วหนิเนอะ...”
ฮอนดะหันมายิ้มให้กับคาสึมะ พร้อมกับ หันไปทางไคโตะ
“โอเค ฉันยอมรับกติกานี้ !! และพวกแกก็อย่าลืมทำตามสัญญาด้วยล่ะ !!”
“ย่อมได้ ฉันไม่เบี้ยวหรอก แต่ถ้าแกแพ้แล้วฉันไม่เลิกล้อแกก็อย่าโกรธกันนะเว้ย !!” ไคโตะดูท่าทางจะมั่นใจเอามากๆ
“ฉันไม่แพ้หรอก หึๆ” ฮอนดะตอบอย่างมั่นใจเช่นกัน
“แล้วเจอกัน !! พวกเรากลับ !!”
ไคโตะกวักมือเรียกเหล่าเพื่อนๆของเขาหันหลังกลับไปเพื่อพร้อมที่จะสู้ในวันรุ่งขึ้น !!
ฮอนดะค่อยๆก้มหน้าลงก่อนที่น้ำตาจะไหลลงมาอาบแก้ม
“ทำไมโชคชะตาต้องมาเล่นตลกกับผมแบบนี้ด้วย ไม่มีใครเข้าใจผมเลยสักคน ทำไมพ่อของผมต้องมาหายตัวไปด้วย !!??”
คำถามที่มาพร้อมกับความหนักใจ คำถามที่ถามออกไปโดยที่รู้ว่ายังไงก็ไมได้คำตอบกลับคืนมา แต่นี่เป็นเพียงการระบายเท่านั้น !!!
“แม่ของนายไง แล้วก็พวกฉันคนที่เข้าใจนายไม่แพ้แม่ของนายเลย แม่ของนายก็แค่ออกไปทำงานต่างจังหวัดมันก็เท่านั้นเอง นายอยู่คนเดียว แต่จำเอาไว้ นายไม่ได้ตัวคนเดียว พวกฉัน 3 คนจะคอยเคียงข้างนายเสมอ นายจำเอาไว้เลยฮอนดะ ฉันคิดว่านายก็คือน้องชายอีกคน !!!”
“อาสึกะและอาสึตะก็เห็นพี่เป็นพี่ชายเช่นกันครับ” อาสึกะ เป็นตัวแทนพูด
“ขอบคุณทั้ง 3 คนจริงๆนะครับ แต่ผมเลือกแล้วแหละว่าผมจะต้องสู้และผมไม่มีทางเลือกอื่นใด !! ผมจะต้องไปหาโปเกม่อนมาให้ได้ !! แล้วคุณทั้ง 3 คนล่ะมาทำอะไรแถวนี้ และจะหาโปเกม่อนจากไหนครับ ??”
“เห้ยยยย !!! จริงด้วยสิ ดร.วาคาเบะ นัดฉันเอาไว้หนิ ?? ตายแล้วๆ ฉันขอตัวก่อนนะ วันนี้วันเกิดฉันน่ะ ดร.สัญญาว่าจะให้โปเกม่อนฉัน 1 ตัวในวันนี้”
“งั้น ก็ Happy Birthday นะครับคุณคาสึมะ” ฮอนดะอวยพรวันเกิด
“ผมไม่มีอะไรจะมอบให้คุณเลยในวันเกิดทุกๆครั้งที่ผ่านมา แต่คุณมอบแต่ของขวัญให้ผมตลอดๆเลย”
“เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก วันนี้ฉันจะทำให้นายมีโปเกม่อนเอง ถือเป็นของขวัญที่ฉันจะให้นายเนื่องในวันเกิดของฉัน เอาล่ะหยิบจักรยานคันโปรดของนายขึ้นมาแล้วปั่นตามพวกฉันมาก็แล้วกัน ฉันนำหน้าไปก่อนนะ เจอกันที่ศูนย์วิจัยเลย”
คาสึมะกล่าวจบก็ขึ้นควบจักรยานสีแดงสดปั่นมุ่งหน้าออกไปก่อน
เด็กชายผมยาวสีน้ำตาลดีใจอย่างที่เป็นที่สุด ฮอนดะวิ่งไปคว้าจักรยานพับคนสีน้ำเงินออกมากางแล้วปั่นตามไปอย่างรวดเร็ว จักรยานทั้ง 2 คนรูปร่าง รูปลักษณ์เหมือนกันทุกประการเพียงแต่คนละสี นั่นก็เป็นเพราะคุณพ่อของคาสึมะซื้อให้ฮอนดะในวันเกิดสมัยที่ทั้งคู่ยังเป็นเด็กๆนั่นเอง
ฮอนดะใช้เวลาไม่นานก็ปั่นจักรยานตาม 3 พี่น้องทัน จักรยานทั้ง 2 คนปั่นตีคู่ขนานไปด้วยกันจนในที่สุดก็ถึงอาคารหลังสีขาวใหญ่สะดุดตา ทั้งคู่จอดจักรยานไว้ด้านหน้าอาคารก่อนที่จะกดปุ่มสีแดงหน้าประตู เสียงออดดังขึ้น ดร.วาคาเบะ เดินออกมาเปิดประตูต้อนรับเด็กหนุ่มทั้ง 4 คนด้วยตัวเอง
“ถึงเวลาของเธอแล้วสินะคาสึมะ ว่าแต่วันนี้ฉันจะมอบโปเกม่อนให้คาสึมะคนเดียวหนิ ? มากันทำไมเยอะแยะเลยละเนี่ย ? “ ดร.วาคาเบะ ถามด้วยความสงสัย
“น้องของผมเพิ่งกลับมาจากต่างจังหวัดน่ะครับ ผมตั้งความฝันกับน้องๆเอาไว้ว่าเราทั้ง 3 คนจะร่วมเป็น 1 ด้วยกันครับ ผมขอโปเกม่อนให้น้องๆของผมด้วยนะครับ !!”
คาสึมะทำท่าทางอ้อนวอน ดร.วาคาเบะ ส่วนทาง อาสึกะ และ อาสึตะ ก็ทำท่าอ้อนวอนน้ำตาคลอเบ้าคุกเข่าขอไปด้วย ดร.วาคาเบะเห็นเป็นแบบนี้ก็ถอนหายใจและใจอ่อนจนได้
“เอาล่ะๆ ลุกขึ้นได้แล้วเดี๋ยวหัวเข่าจะด้านซะหมด ฉันจะให้โปเกม่อนพวกเธอทุกคนที่มาที่นี่เลยก็แล้วกัน แต่อย่าบอกใครนะเฉพาะวันเกิดของเธอวันนี้เท่านั้น !”
“เย้ๆๆๆ ขอบคุณมากๆครับ ดร. น้องๆทั้ง 2 คนขอบคุณ ดร.ด้วยสิ” คาสึมะสั่งน้องชายทั้งสอง
สามพี่น้องคาสึมะและฮอนดะโค้งคำนับให้แก่ดร.วาคาเบะก่อนที่ดร.วาคาเบะจะเหลือบไปเห็นฮอนดะพอดี
“เธอฮอนดะไม่เจอซะนานเลย ดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าแต่ก่อนเยอะเลยนะ วันนี้เธอจะเลือกโปเกม่อนตัวไหนดีล่ะ ?”
ดร.วาคาเบะ กล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“ผมต้องการเลือกตัวที่แข็งแกร่ง...แข็งแกร่งพอที่จะทำให้ผมเอาชนะคนที่ดูถูกผมได้ !!!”
ฮอนดะกำหมัดแน่น ดร.วาคาเบะรู้สึกได้ถึงพลังอันแรงกล้าของเขา
“ยังไม่ลืมเรื่องพ่อของเธออีกหรอ ?”
“ยังครับ ตอนนี้ผมตั้งเป้าหมายเอาไว้แล้วว่าสักวันผมจะต้องเป็นดปเกม่อนเทรนเนอร์เหมือนที่คุณคาสึมะอยากเป็น แต่ผมจะไม่เป็นโปเกม่อนเทรนเนอร์ที่เก่งที่สุดในโลก แต่ผมจะเป็นโปเกม่อนเทรนเนอร์เพื่อตามหาพ่อของผมครับ !!!”
ดร.วาคาเบะได้ยินดังนั้นจึงตบไหล่และบอกกับเด็กหนุ่มผมยาวสีน้ำตาล
“ทำให้ได้นะ ฉันจะรอชมความสำเร็จของพวกเธอ ฉันเชื่อว่าพ่อของเธอยังมีชีวิตอยู่...”
เด็กหนุ่มผมยาวเงยหน้าขึ้นมามองชายสวมชุดกราวสีขาวอย่างมีความหวัง
“เอาล่ะ เชิญเธอคนแรกเลย คาสึมะ เลือกโปเกม่อนตัวแรกของเธอได้เลย !!!”
คาสึมะตรงเข้าไปยังจอคอมพิวเตอร์ เขาเลื่อนดูโปเกม่อนทั้งหมดในเขตโจโต เขาหยุดมาที่โปเกม่อนตัวที่ 2 ของเขตโจโต ผมเลือกเจ้านี่แหละ !!!
คาสึมะเลือกโปเกม่อนตัวแรกของเขาได้แล้ว ดร.วาคาเบะเดินเข้ามาหาเขาและจัดการกดปุ่มสีแดงจากนั้นไม่นานโปเกบอลก็ตกลงมาสู่โต๊ะคอมพิวเตอร์
“หยิบมันขึ้นมาสิคาสึมะ มันเป็นของเธอแล้ว...”
คาสึมะก้มหยิบโปเกบอลที่พื้นก่อนที่เขาจะมองดูโปเกบอลอยู่ครู่หนึ่ง...
“จงออกมา !! Cyndaquil !!”
To Be Continued
เสียงหมัดของฝ่ายตรงข้ามกระทบเข้ากับแขนของคาสึมะอย่างจัง !! ฮอนดะจัดการถีบเข้าไปที่คู่อริคนแรกจนหงายลงไป อีก 2 คนทำท่าจะเข้าต่อย คาสึมะจัดการต่อยเข้าที่ปากของเด็กหนุ่มอีกคน ส่วนเด็กหนุ่มอีกคนเจอ อาสึกะและอาสึตะ ยิงด้วยหนังสติ๊กเข้าที่เบ้าตาเต็มๆ !! ทั้ง 3 คนถอยหลังกลับไปหลังจากหนังสติ๊กยิงใส่ราวกับปืนกล !!
“พวกแก ทำได้เจ็บแสบมาก !!!” ฉันไม่ยอมแพ้แกหรอก ทั้ง 3 คนคว้าโปเกบอลออกมาหวังจะใช้โปเกม่อนทำร้ายที่เด็กหนุ่มทั้ง 4 คน !! คาสึมะเห็นท่าไม่ดีจึงลุกขึ้นมาขวางทางเอาไว้ !!
“ฉันก็กำลังจะได้โปเกม่อนอยู่แล้วในวันนี้ พวกแกอย่ามาทำให้วันเกิดของฉันต้องน่าเบื่อไปหน่อยเลย !!”
“ก็แกเข้ามาเสร่อเองนี่หว่า ? หรือไม่จริง ?” เด็กหนุ่มคู่อริสวน
“ก็แล้วถ้าแกไม่มายุ่งกับคนที่เปรียบเสมือนน้องชายอีกคนของฉัน ฉันก็คงไม่เข้ามายุ่งหรอกนะ และที่แกไปล้อถึงปมด้อยของคนอื่น แกรู้ดีหรือยังว่าอะไรมันเป็นอะไร ??!!”
คาสึมะพยายามใช้คำพูดอธิบายมากกว่าจะใช้กำลัง
“ก็มันไม่มีพ่อจริงๆนี่หว่า ฮ่าๆๆๆ”
ฮอนดะทนไม่ไหววิ่งเข้ามาและชี้หน้าคู่อริทั้ง 3 คน !!!
“พวกแกหยุดพูดสักที แกไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน !!! หึ !! เอาล่ะฉันขอท้าพวกแก 3 คน มาประลองโปเกม่อน แบทเทิ่ลกับฉัน !!!”
3 พี่น้องตระกูลอาสึมะถึงกับสะดุ้งเพราะฮอนดะไม่มีโปเกม่อนแม้แต่ตัวเดียว !!!
“ก็ได้ไอ้หนุ่มผมยาว พวกฉัน 3 คนขอเป็นคนตั้งกฎเอง !! โดยกกฎมีอยู่ว่าพวกฉัน 3 คนจะประลองกับแกทีละคนๆ พวกเราไม่รุมหรอก ลูกผู้ชายพอ แล้วถ้าโปเกม่อนของแกจัดการปราบโปเกม่อนของพวกฉันได้ทีละคน ฉันจะไม่ยุ่งกับพวกแกอีก และฉันยอมรับในความพ่ายแพ้แต่โดยดี !!”
ฮอนดะงุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่ๆ
“ตกลง ฉันรับคำท้า !!”
“เดี๋ยวก่อน !!!!”
คาสึมะตะโกนออกมาเสียงดังลั่น !!
“พวกฉันจะขอช่วยทางฮอนดะสู้เอง !! ฮอนดะไม่มีโปเกม่อนสักตัว ฉันกำลังจะได้โปเกม่อนในวันนี้ ฉันจะขอสู้กับพวกแกเอง !!!”
“อย่าเลยคุณคาสึมะ ผมไม่ต้องการให้คุณมาเดือดร้อนเพราะผม ผมจะสู้เอง ผมจะสู้โดยไม่มีโปเกม่อน ผมจะหาโปเกม่อนมาให้ได้ แล้ววันพรุ่งนี้พวกแกเจอกับฉัน !!”
ฮอนดะยังดื้อดึงที่จะแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเอง เขาไม่ยอมให้คาสึมะเข้ามายุ่ง
“พวกแกนัดสถานที่มาได้เลย ฉันพร้อมจะสู้กับพวกแกเสมอ !!!”
เด็กหนุ่มผมยาวสีน้ำตาลเอ่ยปากถามถึงสถานที่ประลอง
“จะยังไงก็เอา แกจะหาพวกมาอีก 2 คนก็ได้นะ 3 – 3 ฉันก็ไม่กลัวว่ะ เหอะๆ !! เอาแบบนี้ก็แล้วกัน 3 ต่อ 2 ฉันต่อให้ ฝั่งพวกฉันมี 3 พวกแกมี 2 คน แกเลือกคู่หู คู่ขาของแกมาได้เลย สถานที่ประลองคือสนามกีฬาหน้าหมู่บ้านแห่งนี้ ตรงต่อเวลาหน่อยนะพวก พวกฉันตรงเวลาพอ”
ไคโตะ หนึ่งในคู่อริที่ดูเสมือนเป็นหัวหน้ากลุ่มจัดการออกแบบกติกาและบอกถึงสถานที่ประลอง
“เห้ยๆ !! มันจะไม่ดูโกงไปหน่อยหรอฟร่ะ ???? พวกแก 3 คน โปเกมอน 3 ตัว พวกฉันแค่ 2 คนเองนะเฟร้ย !!!”
คาสึมะได้ยินยิ่งฉุนขาดเข้าไปใหญ่
“ช่างมันเถอะครับ ก็ในเมื่อผมให้อีกฝ่ายออกกติกาแล้วหนิเนอะ...”
ฮอนดะหันมายิ้มให้กับคาสึมะ พร้อมกับ หันไปทางไคโตะ
“โอเค ฉันยอมรับกติกานี้ !! และพวกแกก็อย่าลืมทำตามสัญญาด้วยล่ะ !!”
“ย่อมได้ ฉันไม่เบี้ยวหรอก แต่ถ้าแกแพ้แล้วฉันไม่เลิกล้อแกก็อย่าโกรธกันนะเว้ย !!” ไคโตะดูท่าทางจะมั่นใจเอามากๆ
“ฉันไม่แพ้หรอก หึๆ” ฮอนดะตอบอย่างมั่นใจเช่นกัน
“แล้วเจอกัน !! พวกเรากลับ !!”
ไคโตะกวักมือเรียกเหล่าเพื่อนๆของเขาหันหลังกลับไปเพื่อพร้อมที่จะสู้ในวันรุ่งขึ้น !!
ฮอนดะค่อยๆก้มหน้าลงก่อนที่น้ำตาจะไหลลงมาอาบแก้ม
“ทำไมโชคชะตาต้องมาเล่นตลกกับผมแบบนี้ด้วย ไม่มีใครเข้าใจผมเลยสักคน ทำไมพ่อของผมต้องมาหายตัวไปด้วย !!??”
คำถามที่มาพร้อมกับความหนักใจ คำถามที่ถามออกไปโดยที่รู้ว่ายังไงก็ไมได้คำตอบกลับคืนมา แต่นี่เป็นเพียงการระบายเท่านั้น !!!
“แม่ของนายไง แล้วก็พวกฉันคนที่เข้าใจนายไม่แพ้แม่ของนายเลย แม่ของนายก็แค่ออกไปทำงานต่างจังหวัดมันก็เท่านั้นเอง นายอยู่คนเดียว แต่จำเอาไว้ นายไม่ได้ตัวคนเดียว พวกฉัน 3 คนจะคอยเคียงข้างนายเสมอ นายจำเอาไว้เลยฮอนดะ ฉันคิดว่านายก็คือน้องชายอีกคน !!!”
“อาสึกะและอาสึตะก็เห็นพี่เป็นพี่ชายเช่นกันครับ” อาสึกะ เป็นตัวแทนพูด
“ขอบคุณทั้ง 3 คนจริงๆนะครับ แต่ผมเลือกแล้วแหละว่าผมจะต้องสู้และผมไม่มีทางเลือกอื่นใด !! ผมจะต้องไปหาโปเกม่อนมาให้ได้ !! แล้วคุณทั้ง 3 คนล่ะมาทำอะไรแถวนี้ และจะหาโปเกม่อนจากไหนครับ ??”
“เห้ยยยย !!! จริงด้วยสิ ดร.วาคาเบะ นัดฉันเอาไว้หนิ ?? ตายแล้วๆ ฉันขอตัวก่อนนะ วันนี้วันเกิดฉันน่ะ ดร.สัญญาว่าจะให้โปเกม่อนฉัน 1 ตัวในวันนี้”
“งั้น ก็ Happy Birthday นะครับคุณคาสึมะ” ฮอนดะอวยพรวันเกิด
“ผมไม่มีอะไรจะมอบให้คุณเลยในวันเกิดทุกๆครั้งที่ผ่านมา แต่คุณมอบแต่ของขวัญให้ผมตลอดๆเลย”
“เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก วันนี้ฉันจะทำให้นายมีโปเกม่อนเอง ถือเป็นของขวัญที่ฉันจะให้นายเนื่องในวันเกิดของฉัน เอาล่ะหยิบจักรยานคันโปรดของนายขึ้นมาแล้วปั่นตามพวกฉันมาก็แล้วกัน ฉันนำหน้าไปก่อนนะ เจอกันที่ศูนย์วิจัยเลย”
คาสึมะกล่าวจบก็ขึ้นควบจักรยานสีแดงสดปั่นมุ่งหน้าออกไปก่อน
เด็กชายผมยาวสีน้ำตาลดีใจอย่างที่เป็นที่สุด ฮอนดะวิ่งไปคว้าจักรยานพับคนสีน้ำเงินออกมากางแล้วปั่นตามไปอย่างรวดเร็ว จักรยานทั้ง 2 คนรูปร่าง รูปลักษณ์เหมือนกันทุกประการเพียงแต่คนละสี นั่นก็เป็นเพราะคุณพ่อของคาสึมะซื้อให้ฮอนดะในวันเกิดสมัยที่ทั้งคู่ยังเป็นเด็กๆนั่นเอง
ฮอนดะใช้เวลาไม่นานก็ปั่นจักรยานตาม 3 พี่น้องทัน จักรยานทั้ง 2 คนปั่นตีคู่ขนานไปด้วยกันจนในที่สุดก็ถึงอาคารหลังสีขาวใหญ่สะดุดตา ทั้งคู่จอดจักรยานไว้ด้านหน้าอาคารก่อนที่จะกดปุ่มสีแดงหน้าประตู เสียงออดดังขึ้น ดร.วาคาเบะ เดินออกมาเปิดประตูต้อนรับเด็กหนุ่มทั้ง 4 คนด้วยตัวเอง
“ถึงเวลาของเธอแล้วสินะคาสึมะ ว่าแต่วันนี้ฉันจะมอบโปเกม่อนให้คาสึมะคนเดียวหนิ ? มากันทำไมเยอะแยะเลยละเนี่ย ? “ ดร.วาคาเบะ ถามด้วยความสงสัย
“น้องของผมเพิ่งกลับมาจากต่างจังหวัดน่ะครับ ผมตั้งความฝันกับน้องๆเอาไว้ว่าเราทั้ง 3 คนจะร่วมเป็น 1 ด้วยกันครับ ผมขอโปเกม่อนให้น้องๆของผมด้วยนะครับ !!”
คาสึมะทำท่าทางอ้อนวอน ดร.วาคาเบะ ส่วนทาง อาสึกะ และ อาสึตะ ก็ทำท่าอ้อนวอนน้ำตาคลอเบ้าคุกเข่าขอไปด้วย ดร.วาคาเบะเห็นเป็นแบบนี้ก็ถอนหายใจและใจอ่อนจนได้
“เอาล่ะๆ ลุกขึ้นได้แล้วเดี๋ยวหัวเข่าจะด้านซะหมด ฉันจะให้โปเกม่อนพวกเธอทุกคนที่มาที่นี่เลยก็แล้วกัน แต่อย่าบอกใครนะเฉพาะวันเกิดของเธอวันนี้เท่านั้น !”
“เย้ๆๆๆ ขอบคุณมากๆครับ ดร. น้องๆทั้ง 2 คนขอบคุณ ดร.ด้วยสิ” คาสึมะสั่งน้องชายทั้งสอง
สามพี่น้องคาสึมะและฮอนดะโค้งคำนับให้แก่ดร.วาคาเบะก่อนที่ดร.วาคาเบะจะเหลือบไปเห็นฮอนดะพอดี
“เธอฮอนดะไม่เจอซะนานเลย ดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าแต่ก่อนเยอะเลยนะ วันนี้เธอจะเลือกโปเกม่อนตัวไหนดีล่ะ ?”
ดร.วาคาเบะ กล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“ผมต้องการเลือกตัวที่แข็งแกร่ง...แข็งแกร่งพอที่จะทำให้ผมเอาชนะคนที่ดูถูกผมได้ !!!”
ฮอนดะกำหมัดแน่น ดร.วาคาเบะรู้สึกได้ถึงพลังอันแรงกล้าของเขา
“ยังไม่ลืมเรื่องพ่อของเธออีกหรอ ?”
“ยังครับ ตอนนี้ผมตั้งเป้าหมายเอาไว้แล้วว่าสักวันผมจะต้องเป็นดปเกม่อนเทรนเนอร์เหมือนที่คุณคาสึมะอยากเป็น แต่ผมจะไม่เป็นโปเกม่อนเทรนเนอร์ที่เก่งที่สุดในโลก แต่ผมจะเป็นโปเกม่อนเทรนเนอร์เพื่อตามหาพ่อของผมครับ !!!”
ดร.วาคาเบะได้ยินดังนั้นจึงตบไหล่และบอกกับเด็กหนุ่มผมยาวสีน้ำตาล
“ทำให้ได้นะ ฉันจะรอชมความสำเร็จของพวกเธอ ฉันเชื่อว่าพ่อของเธอยังมีชีวิตอยู่...”
เด็กหนุ่มผมยาวเงยหน้าขึ้นมามองชายสวมชุดกราวสีขาวอย่างมีความหวัง
“เอาล่ะ เชิญเธอคนแรกเลย คาสึมะ เลือกโปเกม่อนตัวแรกของเธอได้เลย !!!”
คาสึมะตรงเข้าไปยังจอคอมพิวเตอร์ เขาเลื่อนดูโปเกม่อนทั้งหมดในเขตโจโต เขาหยุดมาที่โปเกม่อนตัวที่ 2 ของเขตโจโต ผมเลือกเจ้านี่แหละ !!!
คาสึมะเลือกโปเกม่อนตัวแรกของเขาได้แล้ว ดร.วาคาเบะเดินเข้ามาหาเขาและจัดการกดปุ่มสีแดงจากนั้นไม่นานโปเกบอลก็ตกลงมาสู่โต๊ะคอมพิวเตอร์
“หยิบมันขึ้นมาสิคาสึมะ มันเป็นของเธอแล้ว...”
คาสึมะก้มหยิบโปเกบอลที่พื้นก่อนที่เขาจะมองดูโปเกบอลอยู่ครู่หนึ่ง...
“จงออกมา !! Cyndaquil !!”
To Be Continued
Similar topics
» Pokemon New Adventure ตอนที่ 5 : Pokemon Battle แรก ! ลุยเลย Pokemon ของฉัน !
» Pokemon New Adventure ตอนที่ 3 : ซีโร่ออกเดินทางเต็มตัว ! มุ่งสู่การเป็นโปเกม่อนเทรนเนอร์มือหนึ่ง !!
» Pokemon New Adventure ตอนที่ 6 : ตอนจบของแบทเทิ่ลครั้งแรก และ เตรียมพร้อมล่าหนูไฟฟ้า !!
» Pokemon New Adventure ตอนที่ 7 : เผชิญหน้าหนูไฟฟ้า !
» Pokemon New adventure ตอนที่ 1 : ออกเดินทางครั้งแรก !! ตะลุยป่าโทคิวะ !!
» Pokemon New Adventure ตอนที่ 3 : ซีโร่ออกเดินทางเต็มตัว ! มุ่งสู่การเป็นโปเกม่อนเทรนเนอร์มือหนึ่ง !!
» Pokemon New Adventure ตอนที่ 6 : ตอนจบของแบทเทิ่ลครั้งแรก และ เตรียมพร้อมล่าหนูไฟฟ้า !!
» Pokemon New Adventure ตอนที่ 7 : เผชิญหน้าหนูไฟฟ้า !
» Pokemon New adventure ตอนที่ 1 : ออกเดินทางครั้งแรก !! ตะลุยป่าโทคิวะ !!
หน้า 1 จาก 1
Permissions in this forum:
คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
|
|